Peter Lehmann: νίκησε το στίγμα του τρελού,υπερασπίζεται το δίκιο των πληγωμένων ψυχών
Της Σοφίας Διγενή -Κολιοτάση
«Στα 27 μου, κλείστηκα, χωρίς δικαστική απόφαση, σε ψυχιατρικό νοσοκομείο κοντά στη Στουτγάρδη. Η διάγνωση ήταν παρανοϊκή σχιζοφρένεια και ηβηφρένεια. Μου χορηγούσαν ένα κοκτέιλ ψυχοφαρμάκων που μου προκάλεσε απάθεια, δυσκινησία, τάσεις αυτοκτονίας και άλλα... Με είχαν μετατρέψει σε φυτό. Σταμάτησα να πλένομαι και να ξυρίζομαι. Τελικά με πέταξαν έξω από το ψυχιατρείο. Ήμουν τόσο χάλια που δεν άντεχαν να με βλέπουν» λέει με χαρακτηριστική ηρεμία αλλά και σαρκασμό ο Peter Lehmann.
Κι όμως σήμερα είναι ο μόνος άνθρωπος παγκοσμίως που έγινε επίτιμος διδάκτορας πανεπιστημίου, αν και υπήρξε πρώην έγκλειστος ψυχιατρείου.
Το έργο του Peter Lehmann είναι πολύπλευρο. Ασχολείται με τη συγγραφή βιβλίων μέχρι τη δημιουργία δομών και φορέων διεκδίκησης για τα δικαιώματα ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία. «Τα πάντα ήρθαν κι έγιναν από ανάγκη. Όσα βίωσα κατά τον εγκλεισμό μου σε ψυχιατρείο γέννησαν την έμπνευση να γράψω βιβλία αλλά και να μιλήσω για ότι μου συνέβη και δυστυχώς συμβαίνει ακόμα σε πολύ κόσμο» λέει.
Στο βιβλίο του «Βγαίνοντας από τα ψυχοφάρμακα», που έχει μεταφραστεί και στα Ελληνικά από την κα Άννα Εμμανουηλίδου, ψυχολόγο, περιγράφει πως, από το 1979, οι προσωπικές του εμπειρίες τον οδήγησαν σε επιστημονικές και ανθρωπιστικές δράσεις για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία στη Γερμανία και σε όλο τον κόσμο.
Οι δραματικές εμπειρίες τον σημάδεψαν και μετά την έξοδό του από το ψυχιατρείο. Όπως γράφει, του χορηγούσαν υπερβολικές ποσότητες ψυχοφαρμάκων και του αρνούνταν την πρόσβαση στον ψυχιατρικό του φάκελο: «Μου έλεγαν ότι, αν δεν έπαιρνα ψυχοφάρμακα, θα υποτροπίαζα. Μια μέρα, αμέλησα να πάρω τα χάπια μου. Παρατήρησα ότι δεν υποτροπίασα και, παρά τις αντίθετες συστάσεις του ψυχιάτρου, σταμάτησα την αγωγή. Διαπίστωσα ότι, χωρίς τα φάρμακα, ήμουν πολύ καλύτερα. Συνέχισα τις πανεπιστημιακές μου σπουδές και εντάχθηκα στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο (πρώην) Χρηστών και Επιζώντων της Ψυχιατρικής – (European Network of (ex-) Users and Survivors of Psychiatry)», επισημαίνει ο κ. Lehmann ιδρυτικό μέλος και γενικός γραμματέας του ENUSP.
Ο κ Peter Lehmann εκτιμά ότι οι ψυχιατρικά ασθενείς υφίστανται κακομεταχείριση σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και δέχονται μόνο φαρμακευτική βοήθεια και όχι κοινωνική. Λέει ότι «είναι πλέον καιρός για αντίσταση σε διεθνές επίπεδο, συμπεριλαμβανομένων και των ακαδημαϊκών κύκλων, κατά των απειλητικών διακρίσεων για τη ζωή των ψυχιατρικών ασθενών δεδομένου ότι το προσδόκιμο ζωής των ψυχιατρικά ασθενών έχει ήδη μειωθεί κατά τουλάχιστον τρεις δεκαετίες -πιθανότατα κυρίως εξαιτίας των καρδιαγγειακών διαταραχών και του διαβήτη που προκαλούνται από τα ψυχοτρόπα φάρμακα.» Και υπογραμμίζει: «Ελπίζω ότι αυτό το πανεπιστήμιο – ΑΠΘ - το οποίο τίμησε µε αυτό τον τρόπο την εμπειρία των χρηστών και επιζώντων της ψυχιατρικής να αποτελέσει παράδειγμα για άλλα πανεπιστήμια, έτσι ώστε η φωνή των επιζώντων να ακουστεί και να υποστηριχθούν στον αγώνα τους για ανθρώπινα δικαιώματα».
Κίνημα «αντί-ψυχιατρικής»
«Η σύγχρονη κοινωνία έχει εθιστεί στα ψυχοφάρμακα ως την εύκολη λύση και δυστυχώς οι ψυχίατροι υποστηρίζουν αυτή τη νοοτροπία. Αυτό που δεν μας λένε ωστόσο είναι ότι τα εν λόγω χημικά, πρώτον, έχουν σοβαρότατες παρενέργειες, δεύτερον προκαλούν σοβαρό εθισμό και, τρίτον, μακροπρόθεσμα καταπολεμούν απλώς τα συμπτώματα χωρίς να λύνουν τα προβλήματα που υποβόσκουν. Το κίνημα της «αντί-ψυχιατρικής», αντιθέτως, ρίχνει το βάρος στον προσωπικό σκληρό αγώνα του καθενός μας απέναντι στα ψυχικά του προβλήματα. Αυτό όμως είναι δύσκολο. Και στις ημέρες μας ψάχνουμε την εύκολη λύση: φάρμακα. Για τα παιδιά που δεν συγκεντρώνονται εύκολα, για τις γυναίκες που πιέζονται συναισθηματικά σε μια φαλλοκρατική κοινωνία, για τους ηλικιωμένους που βυθίζονται στην κατάθλιψη, για τα ζευγάρια που είναι δυστυχισμένα στον γάμο τους. Η λίστα δεν έχει τέλος» τονίζει ο δρ Lehmann. Διευκρινίζει όμως ότι η «αντί-ψυχιατρική» δεν τάσσεται ενάντια στον ρόλο του ψυχιάτρου ούτε υποβαθμίζει τη σημασία του επαγγελματία στον χώρο της Υγείας αλλά: «Προχωρεί ένα βήμα πιο πέρα και αναπροσδιορίζει τον ρόλο του επαγγελματία. Ο ψυχίατρος είναι εκεί για να σε βοηθήσει, να σε καθοδηγήσει, να είναι συνοδοιπόρος στην ανάρρωση. Όχι για να «ναρκώσει» τα προβλήματά σου μέσω των φαρμάκων. Η χημική αντιμετώπιση πρέπει πάντα να αποτελεί την έσχατη λύση» καταλήγει ο δρ Peter Lehmann.
Θυμάται ότι κατά τον εγκλεισμό του αλλά και μετά δεν του έδωσαν βοήθεια παρά μόνον ψυχοφάρμακα. «Είχα καταλήξει σαν φυτό παίρνοντας καμιά εικοσαριά χάπια την ημέρα. Οι γιατροί πίστευαν ότι ήμουν ξεγραμμένος και δεν μου επέτρεπαν καν να έχω πρόσβαση στον ψυχιατρικό μου φάκελο. Και όμως κατάφερα να επιβιώσω. Όχι χάρη στα φάρμακα αλλά χάρη στις δικές μου δυνάμεις και στους (ελάχιστους) φίλους που μου είχαν απομείνει όταν με “πέταξαν” έξω από το ψυχιατρείο εν μια νυκτί» διηγείται ο δρ Peter Lehmann.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ
Ο Peter Lehmann γεννήθηκε το 1950, στο Calw της Γερμανίας. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, Τμήμα Επιστημών Αγωγής, Κοινωνικής Εργασίας και Κοινωνικής Παιδαγωγικής από όπου αποφοίτησε το 1977 ως διπλωματούχος Κοινωνικός Παιδαγωγός. Με ιδιαίτερο ζήλο και συνέπεια ασχολήθηκε πρωταγωνιστικά, σε επιστημονικό και πρακτικό επίπεδο, με:
την ανάπτυξη της αυτοβοήθειας και αυτο-οργάνωσης ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία με έμφαση στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων• με την κριτική του παραδοσιακού ψυχιατρικού μοντέλου
με την αντιπαράθεση με την κατασταλτική ιδρυματική ψυχιατρική ενάντια στις διακρίσεις των ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία
με την ενημέρωση για την επίδραση και τις αρνητικές παρενέργειες ψυχοφαρμάκων και ηλεκτροσόκ και για τη μείωση των επιπτώσεων κατά την διακοπή των ψυχοφαρμάκων
με τη διεκδίκηση για το δικαίωμα της πρόσβασης στον ψυχιατρικό φάκελο και για τη παροχή ψυχοκοινωνικής υποστήριξης σε περιόδους κρίσης έναντι των βιολογικά κατευθυνόμενων ψυχιατρικών ενεργειών
τέλος, με την ανάπτυξη και υπεράσπιση εναλλακτικών απαντήσεων από αυτές της Ψυχιατρικής.
Ο Peter Lehmann συνεχίζει αδιάλειπτα μέχρι σήμερα τη δράση του για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία τόσο σε θεωρητικό-επιστημονικό όσο και σε ανθρωπιστικό επίπεδο. Επαγγελματικά, ασχολείται ως εκδότης με τον τομέα των εκδόσεων σε αντίστοιχα θέματα, με έδρα το Βερολίνο. Είναι παντρεμένος και χαίρεται να γιορτάζει τα γενέθλιά του με αγαπημένους/ες φίλους/ες.
Το Δίκτυο ENUSP
Το Ευρωπαϊκό Δίκτυο (πρώην) Χρηστών και Επιζώντων της Ψυχιατρικής είναι µια προσπάθεια που ξεκίνησε το 1990 από την Ολλανδία, προκειμένου να έλθουν σε επαφή οι σχετικές δομές που λειτουργούν σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα. Στόχος είναι να ανταλλάσσονται απόψεις και εμπειρίες ώστε να αλληλοϋποστηρίζονται στον προσωπικό και κοινωνικό αγώνα των µελών τους ενάντια στον αποκλεισμό, την άνιση μεταχείριση και τον στιγματισμό των ανθρώπων µε ψυχικά νοσήματα.
21 – 24 Μαρτίου στην Θεσσαλονίκη
Ο Peter Lehmann θα βρίσκεται από 21 – 24 Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη, στο Παρατηρητήριο για τα Δικαιώματα στο χώρο της ψυχικής υγείας, προκειμένου να δώσει σεμινάριο για ανθρώπους που θέλουν να υποστηρίξουν πρόσωπα που έχουν αποφασίσει να διακόψουν τα ψυχοφάρμακα, ώστε η διαδικασία αυτή να τελεστεί με όσο το δυνατόν λιγότερο ψυχικό και κοινωνικό κόστος για τους ενδιαφερόμενους. Όσοι ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν ας δηλώσουνε συμμετοχή στην ηλεκτρονική διεύθυνση paratiritiriopsy@yahoo.com ή στο τηλέφωνο 6949500133 κα Άννα Εμμανουηλίδου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου