Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

www.in-thenews.com ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ


«WWW. INTHENEWS.COM» για να είσαι μέσα στα γεγονότα!

ΣΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ!!

Είμαστε μια ομάδα έμπειρων συντακτών-δημοσιογράφων και τεχνικών και αναλαμβάνουμε την παρουσίαση και προβολή σας μέσα από το διαδίκτυο με τους καλύτερους δυνατούς τρόπους:

§       ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΦΙΛ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΣΑΣ ΜΕ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ή ΑΡΘΡΟ ΣΑΣ ΣΤΟ «WWW. INTHENEWS.COM»

§       ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΜΕ BANNER

§       ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΜΕ TEXT LINK

§       ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΧΟΡΗΓΙΑΣ ΣTO «WWW. INTHENEWS.COM» ή ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ WEBSITE

 «ΥΓΕΙΑ- Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΣΑΣ»

Σας προτείνουμε λοιπόν να αξιοποιήσετε μία από τις παραπάνω δυνατότητες με την συνεργασία σας στην στήλη «ΥΓΕΙΑ- Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΣΑΣ» που επιμελείται η δημοσιογράφος Σοφία Διγενή – Κολιοτάση, όπου θα μπορούμε να δημοσιεύουμε δελτία τύπου για προϊόντα και υπηρεσίες με αντίστοιχο φωτογραφικό υλικό και link που θα παραπέμπει στην ιστοσελίδα σας, τα οποία θα αναρτώνται στην ιστοσελίδα του «www.in-thenews.com» και θα παραμένουν για έναν ολόκληρο χρόνο, με το συμβολικό κόστος των 200 ευρώ.

Έτσι επιτυγχάνετε γρήγορη πρόσβαση σε όλο και περισσότερα άτομα και αυξάνετε τις γνωριμίες και την εμπιστοσύνη τους δίνοντάς τους πληροφορίες και ενημέρωση για προβλήματα υγείας που τους απασχολούν.

Ζητείστε μας να σας ενημερώσουμε περαιτέρω για τους τρόπους συνεργασίας και να σας προτείνουμε ανάλογες με τις ανάγκες προβολής σας λύσεις.

Επικοινωνείτε τώρα στα τηλέφωνα: 2105771360 – 6945192486 και το Email:sofiadigenis@hol.gr για να σας συμβουλεύσουμε για την πιο αποδοτική και συμφέρουσα διαφήμιση με τον πιο ταιριαστό για εσάς τρόπο.

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

Dental: Ιανουάριος 2012

Dental: Ιανουάριος 2012

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης βλάπτει σοβαρά και την ψυχολογία μας

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης βλάπτει σοβαρά και την ψυχολογία μας




Ο Σακχαρώδης Διαβήτης βλάπτει σοβαρά και την ψυχολογία μας!

Της Σοφίας Διγενή - Κολιοτάση

«Πρόσφατα επισκέφθηκα ενδοκρινολόγο. Η διάγνωσή του με έχει αναστατώσει. Ο Διαβήτης χτύπησε και εμένα και είμαι μόλις 40 χρονών. Έχω ακούσει τόσα πολλά και έχω τρομοκρατηθεί μόνο και στην ιδέα. Τι μπορεί να αλλάξει στη λειτουργία του οργανισμού μου; Πόσο μπορεί να με επηρεάσει τελικά; Πως μπορώ να τον αντιμετωπίσω; Είναι τα φάρμακα ο μόνος τρόπος;» ρωτάει η κ. Κατερίνα Κάσσιου.

Είναι αλήθεια ότι ο διαβήτης έχει την τιμητική του και στην Ελλάδα αφού σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρείας το 8%-9% του πληθυσμού πάσχει από διαβήτη, ενώ το 3%-4% δεν γνωρίζει ότι πάσχει από τη νόσο. Ο σακχαρώδης διαβήτης μπορεί να εμφανιστεί στον καθένα ανεξάρτητα από την ηλικία, το χρώμα ή το φύλο. Είναι μια χρόνια νόσος που όταν δεν είναι σωστά ρυθμισμένη μπορεί να φέρει απειλητικές για τη ζωή επιπλοκές.
Ο διαβήτης δεν είναι μια αθώα, πρόσκαιρη και χωρίς συνέπειες νόσος. Είναι μια μόνιμη διαταραχή της μεταβολικής ομοιοστασίας του οργανισμού, που η μη αντιμετώπιση του, η μη ρύθμιση του, θα οδηγήσει στη πορεία του χρόνου σε μία ή περισσότερες χρόνιες επιπλοκές του.
Ο διαβήτης αποτελεί την πρώτη αιτία τύφλωσης των ενηλίκων, του ακρωτηριασμού των κάτω άκρων, της χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας και αιμοκάθαρσης, της στυτικής δυσλειτουργίας και το βασικότερο αίτιο εμφραγμάτων και αγγειακών εγκεφαλικών επεισοδίων.
Η μόνη ασπίδα προστασίας έναντι των επιπλοκών είναι η έγκαιρη διενέργεια των προληπτικών εξετάσεων και η ρύθμιση της νόσου.

Παίζει και με τα συναισθήματά μας
 «Αυτό που γνωρίζουν οι περισσότεροι, είναι ότι ο σακχαρώδης διαβήτης μπορεί να προκαλέσει πολλά και ποικίλα σωματικά συμπτώματα. Εκείνο, όμως, που, συνήθως, αγνοούμε, είναι το πόσο καθοριστική σημασία έχει η προσωπικότητα και οι συναισθηματικές αντιδράσεις του ασθενή, που πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη και πώς οι αντιδράσεις αυτές μπορούν να επηρεάσουν την πορεία της νόσου» αναφέρει η Έλλη Φρεγγίδου, Ψυχολόγος Α.Π.Θ. M.Sc.
Η κ. Φρεγγίδου σημειώνει ότι ακόμη και «η ανακοίνωση στον ασθενή από το ιατρονοσηλευτικό προσωπικό, ότι πάσχει από σακχαρώδη διαβήτη, ενδέχεται να προκαλέσει συναισθήματα, όπως αυτό του θυμού, της απελπισίας και του φόβου και να έχει σημαντική επίπτωση στην αυτοπεποίθηση του ατόμου.  Πολύ συχνό είναι και το φαινόμενο της άρνησης των συμπτωμάτων, με άλλα λόγια, της μη παραδοχής της νόσου. Ιδιαίτερα όταν η νόσος εμφανίζεται σε νεανική ηλικία, κατά τη διάρκεια της οποίας το άτομο αισθάνεται πιο υγιές, γεμάτο ενέργεια, δύναμη και ζωτικότητα, οι ασθενείς αγνοούν τα συμπτώματα και δεν αποδέχονται τη σοβαρότητα της πάθησής τους, με αποτέλεσμα να μην ακολουθούν πιστά τις οδηγίες των γιατρών».
-Ποιός λοιπόν είναι ο ρόλος ενός ψυχολόγου σε μια ασθένεια, της οποίας η θεραπεία βασίζεται κυρίως σε αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες και στη φαρμακευτική αγωγή;

«Ρόλος του ψυχολόγου είναι να διερευνήσει από που πηγάζει αυτή η αρνητική συμπεριφορά προκειμένου να προσπαθήσει στο επόμενο στάδιο των ενεργειών του να «καταπολεμήσει» ό,τι παρεμποδίζει την προώθηση της υγείας του ασθενούς. Επίσης, ο ψυχολόγος, πάντα σε στενή συνεργασία με το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό αλλά και με άλλους ειδικούς ψυχικής υγείας, έχει εκπαιδευτεί κατάλληλα ώστε να βοηθά τα άτομα με κάποια προδιάθεση στην εμφάνιση της νόσου να μειώσουν την πιθανότητα εκδήλωσης του σακχαρώδους διαβήτη. Σημαντική είναι επίσης η συμβολή του ψυχολόγου και σε ειδικά προγράμματα «παρέμβασης» σε θέματα υγείας (intervention programmes), τα οποία εφαρμόζονται ευρέως στο εξωτερικό, αλλά δυστυχώς σε περιορισμένα ειδικά κέντρα και νοσοκομεία της Ελλάδας. Συνήθως, στόχος των προγραμμάτων αυτών είναι να ενισχύσουν ικανότητες και δεξιότητες του ασθενή προκειμένου να μπορεί να αυτοδιαχειρίζεται τη νόσο του (self-management)».
-          Και το περιβάλλον του ασθενούς πόσο σχετίζεται με την πορεία της υγείας του;
«Η συνδρομή ενός ειδικού είναι, αδιαμφισβήτητα, χρήσιμη χωρίς, ωστόσο, να λησμονούμε πως το οικογενειακό περιβάλλον έχει ρόλο καταλυτικό στην ενδυνάμωση της ψυχολογίας και στην ενίσχυση της αυτοεκτίμησης ατόμων που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη. Αυτό που πρέπει πρώτα από όλα να γίνει κατανοητό από το περιβάλλον του ασθενή, είναι, ότι ένας διαβητικός, εξακολουθεί να είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί, να διατηρήσει την ανεξαρτησία του και να αναλάβει, ο ίδιος προσωπικά, με την κατάλληλη ψυχολογική υποστήριξη, την ευθύνη για την προάσπιση της υγείας του».
Πηγές:
1. Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία,
2. frengidou.blogspot.com

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης βλάπτει σοβαρά και την ψυχολογία μας

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης βλάπτει σοβαρά και την ψυχολογία μας
Της Σοφίας Διγενή-Κολιοτάση
sofiadigenis@hol.gr

ΕΙΔΙΚΟΙ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΣΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΑΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΗΛΗ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΘΕΣΗ: In-TheNews.com

Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

PETER LEHMANN: νίκησε το στίγμα του τρελού,



Peter Lehmann: νίκησε το στίγμα του τρελού,
υπερασπίζεται το δίκιο των πληγωμένων ψυχών

Της Σοφίας Διγενή -Κολιοτάση
«Στα 27 μου, κλείστηκα, χωρίς δικαστική απόφαση, σε ψυχιατρικό νοσοκομείο κοντά στη Στουτγάρδη. Η διάγνωση ήταν παρανοϊκή σχιζοφρένεια και ηβηφρένεια. Μου χορηγούσαν ένα κοκτέιλ ψυχοφαρμάκων που μου προκάλεσε απάθεια, δυσκινησία, τάσεις αυτοκτονίας και άλλα... Με είχαν μετατρέψει σε φυτό. Σταμάτησα να πλένομαι και να ξυρίζομαι. Τελικά με πέταξαν έξω από το ψυχιατρείο. Ήμουν τόσο χάλια που δεν άντεχαν να με βλέπουν» λέει με χαρακτηριστική ηρεμία αλλά και σαρκασμό ο Peter Lehmann.
Κι όμως σήμερα είναι ο μόνος άνθρωπος παγκοσμίως που έγινε επίτιμος διδάκτορας πανεπιστημίου, αν και υπήρξε πρώην έγκλειστος ψυχιατρείου.
Το έργο του Peter Lehmann είναι πολύπλευρο. Ασχολείται με τη συγγραφή βιβλίων μέχρι τη δημιουργία δομών και φορέων διεκδίκησης για τα δικαιώματα ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία. «Τα πάντα ήρθαν κι έγιναν από ανάγκη. Όσα βίωσα κατά τον εγκλεισμό μου σε ψυχιατρείο γέννησαν την έμπνευση να γράψω βιβλία αλλά και να μιλήσω για ότι μου συνέβη και δυστυχώς συμβαίνει ακόμα σε πολύ κόσμο» λέει.

Στο βιβλίο του «Βγαίνοντας από τα ψυχοφάρμακα», που έχει μεταφραστεί και στα Ελληνικά από την κα Άννα Εμμανουηλίδου, ψυχολόγο, περιγράφει πως, από το 1979, οι προσωπικές του εμπειρίες τον οδήγησαν σε επιστημονικές και ανθρωπιστικές δράσεις για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία στη Γερμανία και σε όλο τον κόσμο.
Οι δραματικές εμπειρίες τον σημάδεψαν και μετά την έξοδό του από το ψυχιατρείο. Όπως γράφει, του χορηγούσαν υπερβολικές ποσότητες ψυχοφαρμάκων και του αρνούνταν την πρόσβαση στον ψυχιατρικό του φάκελο: «Μου έλεγαν ότι, αν δεν έπαιρνα ψυχοφάρμακα, θα υποτροπίαζα. Μια μέρα, αμέλησα να πάρω τα χάπια μου. Παρατήρησα ότι δεν υποτροπίασα και, παρά τις αντίθετες συστάσεις του ψυχιάτρου, σταμάτησα την αγωγή. Διαπίστωσα ότι, χωρίς τα φάρμακα, ήμουν πολύ καλύτερα. Συνέχισα τις πανεπιστημιακές μου σπουδές και εντάχθηκα στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο (πρώην) Χρηστών και Επιζώντων της Ψυχιατρικής – (European Network of (ex-) Users and Survivors of Psychiatry)», επισημαίνει ο κ. Lehmann ιδρυτικό μέλος και γενικός γραμματέας του ENUSP.

«Οι ψυχιατρικά ασθενείς δέχονται μόνο φαρμακευτική βοήθεια, και όχι κοινωνική. Έτσι, όπως διαπιστώνουμε, παραβιάζεται το δικαίωμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, όπως και το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό» αναφέρει ο 62χρονος σήμερα Peter Lehmann, επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Ψυχολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ από τις 28 Σεπτεμβρίου του 2010.
Ο κ Peter Lehmann εκτιμά ότι οι ψυχιατρικά ασθενείς υφίστανται κακομεταχείριση σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και δέχονται μόνο φαρμακευτική βοήθεια και όχι κοινωνική. Λέει ότι «είναι πλέον καιρός για αντίσταση σε διεθνές επίπεδο, συμπεριλαμβανομένων και των ακαδημαϊκών κύκλων, κατά των απειλητικών διακρίσεων για τη ζωή των ψυχιατρικών ασθενών δεδομένου ότι το προσδόκιμο ζωής των ψυχιατρικά ασθενών έχει ήδη μειωθεί κατά τουλάχιστον τρεις δεκαετίες -πιθανότατα κυρίως εξαιτίας των καρδιαγγειακών διαταραχών και του διαβήτη που προκαλούνται από τα ψυχοτρόπα φάρμακα.» Και υπογραμμίζει: «Ελπίζω ότι αυτό το πανεπιστήμιο – ΑΠΘ - το οποίο τίμησε µε αυτό τον τρόπο την εμπειρία των χρηστών και επιζώντων της ψυχιατρικής να αποτελέσει παράδειγμα για άλλα πανεπιστήμια, έτσι ώστε η φωνή των επιζώντων να ακουστεί και να υποστηριχθούν στον αγώνα τους για ανθρώπινα δικαιώματα».
Κίνημα «αντί-ψυχιατρικής»
«Η σύγχρονη κοινωνία έχει εθιστεί στα ψυχοφάρμακα ως την εύκολη λύση και δυστυχώς οι ψυχίατροι υποστηρίζουν αυτή τη νοοτροπία. Αυτό που δεν μας λένε ωστόσο είναι ότι τα εν λόγω χημικά, πρώτον, έχουν σοβαρότατες παρενέργειες, δεύτερον προκαλούν σοβαρό εθισμό και, τρίτον, μακροπρόθεσμα καταπολεμούν απλώς τα συμπτώματα χωρίς να λύνουν τα προβλήματα που υποβόσκουν. Το κίνημα της «αντί-ψυχιατρικής», αντιθέτως, ρίχνει το βάρος στον προσωπικό σκληρό αγώνα του καθενός μας απέναντι στα ψυχικά του προβλήματα. Αυτό όμως είναι δύσκολο. Και στις ημέρες μας ψάχνουμε την εύκολη λύση: φάρμακα. Για τα παιδιά που δεν συγκεντρώνονται εύκολα, για τις γυναίκες που πιέζονται συναισθηματικά σε μια φαλλοκρατική κοινωνία, για τους ηλικιωμένους που βυθίζονται στην κατάθλιψη, για τα ζευγάρια που είναι δυστυχισμένα στον γάμο τους. Η λίστα δεν έχει τέλος» τονίζει ο δρ Lehmann. Διευκρινίζει όμως ότι η «αντί-ψυχιατρική» δεν τάσσεται ενάντια στον ρόλο του ψυχιάτρου ούτε υποβαθμίζει τη σημασία του επαγγελματία στον χώρο της Υγείας αλλά: «Προχωρεί ένα βήμα πιο πέρα και αναπροσδιορίζει τον ρόλο του επαγγελματία. Ο ψυχίατρος είναι εκεί για να σε βοηθήσει, να σε καθοδηγήσει, να είναι συνοδοιπόρος στην ανάρρωση. Όχι για να «ναρκώσει» τα προβλήματά σου μέσω των φαρμάκων. Η χημική αντιμετώπιση πρέπει πάντα να αποτελεί την έσχατη λύση» καταλήγει ο δρ Peter Lehmann.
Θυμάται ότι κατά τον εγκλεισμό του αλλά και μετά δεν του έδωσαν βοήθεια παρά μόνον ψυχοφάρμακα. «Είχα καταλήξει σαν φυτό παίρνοντας καμιά εικοσαριά χάπια την ημέρα. Οι γιατροί πίστευαν ότι ήμουν ξεγραμμένος και δεν μου επέτρεπαν καν να έχω πρόσβαση στον ψυχιατρικό μου φάκελο. Και όμως κατάφερα να επιβιώσω. Όχι χάρη στα φάρμακα αλλά χάρη στις δικές μου δυνάμεις και στους (ελάχιστους) φίλους που μου είχαν απομείνει όταν με “πέταξαν” έξω από το ψυχιατρείο εν μια νυκτί» διηγείται ο δρ Peter Lehmann.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ
Ο Peter Lehmann γεννήθηκε το 1950, στο Calw της Γερμανίας. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, Τμήμα Επιστημών Αγωγής, Κοινωνικής Εργασίας και Κοινωνικής Παιδαγωγικής από όπου αποφοίτησε το 1977 ως διπλωματούχος Κοινωνικός Παιδαγωγός. Με ιδιαίτερο ζήλο και συνέπεια ασχολήθηκε πρωταγωνιστικά, σε επιστημονικό και πρακτικό επίπεδο, με:
την ανάπτυξη της αυτοβοήθειας και αυτο-οργάνωσης ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία με έμφαση στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων• με την κριτική του παραδοσιακού ψυχιατρικού μοντέλου
με την αντιπαράθεση με την κατασταλτική ιδρυματική ψυχιατρική ενάντια στις διακρίσεις των ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία
με την ενημέρωση για την επίδραση και τις αρνητικές παρενέργειες ψυχοφαρμάκων και ηλεκτροσόκ και για τη μείωση των επιπτώσεων κατά την διακοπή των ψυχοφαρμάκων
με τη διεκδίκηση για το δικαίωμα της πρόσβασης στον ψυχιατρικό φάκελο και για τη παροχή ψυχοκοινωνικής υποστήριξης σε περιόδους κρίσης έναντι των βιολογικά κατευθυνόμενων ψυχιατρικών ενεργειών
τέλος, με την ανάπτυξη και υπεράσπιση εναλλακτικών απαντήσεων από αυτές της Ψυχιατρικής.
Ο Peter Lehmann συνεχίζει αδιάλειπτα μέχρι σήμερα τη δράση του για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ατόμων με ψυχιατρική εμπειρία τόσο σε θεωρητικό-επιστημονικό όσο και σε ανθρωπιστικό επίπεδο. Επαγγελματικά, ασχολείται ως εκδότης με τον τομέα των εκδόσεων σε αντίστοιχα θέματα, με έδρα το Βερολίνο. Είναι παντρεμένος και χαίρεται να γιορτάζει τα γενέθλιά του με αγαπημένους/ες φίλους/ες.

Το Δίκτυο ENUSP

Το Ευρωπαϊκό Δίκτυο (πρώην) Χρηστών και Επιζώντων της Ψυχιατρικής είναι µια προσπάθεια που ξεκίνησε το 1990 από την Ολλανδία, προκειμένου να έλθουν σε επαφή οι σχετικές δομές που λειτουργούν σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα. Στόχος είναι να ανταλλάσσονται απόψεις και εμπειρίες ώστε να αλληλοϋποστηρίζονται στον προσωπικό και κοινωνικό αγώνα των µελών τους ενάντια στον αποκλεισμό, την άνιση μεταχείριση και τον στιγματισμό των ανθρώπων µε ψυχικά νοσήματα.

21 – 24 Μαρτίου στην Θεσσαλονίκη
Ο Peter Lehmann θα βρίσκεται από 21 – 24 Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη, στο Παρατηρητήριο για τα Δικαιώματα στο χώρο της ψυχικής υγείας, προκειμένου να δώσει σεμινάριο για ανθρώπους που θέλουν να υποστηρίξουν πρόσωπα που έχουν αποφασίσει να διακόψουν τα ψυχοφάρμακα, ώστε η διαδικασία αυτή να τελεστεί με όσο το δυνατόν λιγότερο ψυχικό και κοινωνικό κόστος για τους ενδιαφερόμενους. Όσοι ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν ας δηλώσουνε συμμετοχή στην ηλεκτρονική διεύθυνση paratiritiriopsy@yahoo.com ή στο τηλέφωνο 6949500133 κα Άννα Εμμανουηλίδου.

Ο ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ ΚΑΛΑΝΓΚΟΣ ΜΙΛΑ ΣΤΗΝ ΣΟΦΙΑ ΔΙΓΕΝΗ



Αυξέντιος Καλανγκός
Ένας ιεραπόστολος της Iατρικής

Της Σοφίας Διγενή - Κολιοτάση

Τέσσερα παιδιά, ηλικίας από 4 έως 16 χρόνων, και τρεις ενήλικες
από 17 έως 40 χρόνων, όλοι με συγγενείς καρδιοπάθειες, θα υποβληθούν σε
χειρουργική επέμβαση ανοικτής καρδιάς από την ομάδα του ελληνικής καταγωγής
καρδιοχειρουργού, Αυξέντιου Καλανγκού σε συνεργασία με το Πανεπιστημιακό
νοσοκομείο της Γενεύης και το υπουργείο Υγείας της Κύπρου. Οι επεμβάσεις
ολοκληρώθηκαν στις 2 Μαρτίου στο Μακάρειο Νοσοκομείο, και στο Γενικό Νοσοκομείο
Λευκωσίας.
Ο Αυξέντιος Καλανγκός θεωρείται και όχι άδικα "Φύλακας
-άγγελος" των άρρωστων και άπορων παιδιών του πλανήτη. Ένας
παιδοκαρδιοχειρουργός, που από τη
θέση του διευθυντή του Τµήµατος Καρδιάς -Αγγείων του πανεπιστηµιακού
νοσοκοµείου της Γενεύης χαρίζει ζωή και φέρνει χαμόγελα στα παιδικά χείλη.
Ιδρυτής του φιλανθρωπικού ιδρύµατος "Coeurs pour tous" - "Μια
καρδιά για όλους", ο κ. Αυξέντιος Καλανγκός, χειρουργεί κάθε χρόνο περίπου
200-300 παιδιά σε χώρες όπου ο εξοπλισμός για την αντιμετώπιση των προβλημάτων
υγείας αυτών των παιδιών και η σχετική εξειδίκευση του ιατρικού προσωπικού
είναι ανύπαρκτες. Ερυθραία, Γεωργία, Μοζαµβίκη, Μαδαγασκάρη, Μαρόκο, Ινδία,
Κιργιστάν, Βιετνάμ είναι μερικοί από τους προορισμούς ενός ανθρώπου ο οποίος θα
μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί ακόμα και "ιεραπόστολος της
Ιατρικής".
Ο ίδιος δηλώνει ότι από την
ηλικία των επτά χρόνων, ένα πρωινό του Δεκεμβρίου του 1967, όταν διάβαζε στην
πρώτη σελίδα των εφημερίδων το επίτευγμα του καθηγητή Barnard, που
πραγματοποίησε την πρώτη μεταμόσχευση καρδιάς, του γεννήθηκε η ιδέα να γίνει
γιατρός. "Με εντυπωσίασε τόσο το συγκεκριμένο γεγονός, που πήγα στον
πατέρα µου -που ήταν επίσης γιατρός- και του ανακοίνωσα ότι ήθελα να γίνω
καρδιοχειρουργός. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη συγκίνηση που αισθάνθηκα εκείνη την
ημέρα, όταν ανακάλυψα τον προορισμό της ζωής µου. Αργότερα, όταν εκπαιδευόμουν
στο Παρίσι, αποφάσισα να ασχοληθώ ειδικά µε την καρδιοχειρουργική παίδων. Τότε
ανακάλυψα ότι υπήρχε μεγάλο πεδίο ανθρωπιστικής δράσης στις αναπτυσσόμενες
χώρες, όπου ο παιδιατρικός πληθυσμός δεν έχει καμία πρόσβαση στην ιατρική φροντίδα
που έχει ανάγκη."

Το "Μια καρδιά για
όλους" έχει σώσει 12.000 παιδιά

Μέσα από τη δράση του ιδρύματος "Coeurs pour tous", που
ίδιος έχει ιδρύσει, έχει προσφέρει τη βοήθειά του, από το 1998 μέχρι σήμερα, σε
περισσότερα από 12.000 παιδιά. Το ίδρυμα χρηματοδοτείται από δωρεές και από τα
έσοδα της πατέντας "Kalangos Ring", ενός πρωτοποριακού
"δαχτυλιδιού", που τοποθετείται στην παιδική καρδιά, επιδιορθώνοντας
τις βλάβες της μιτροειδούς βαλβίδος. Ο Δρ. Καλανγκός σε κάθε μέρος που πηγαίνει
φροντίζει και για την κατάρτιση των γιατρών της συγκεκριμένης περιοχής. Γιατί
όπως λέει: "Το να εκπαιδεύσει κανείς το τοπικό ιατρικό και παραϊατρικό
προσωπικό, βάζει τα θεμέλια για µια βιώσιμη ανάπτυξη της υγείας στις χώρες
αυτές. Αυτή ακριβώς η αποστολή συνιστά βασικό στόχο της Ένωσής µας. Με αυτόν
ακριβώς το στόχο, το 2000 ιδρύθηκε το "ίδρυµα Kalangos", που σαν
στόχο έχει τη χορήγηση υποτροφιών σε γιατρούς των χωρών αυτών. Ιδρύσαμε
καρδιολογικά ινστιτούτα σε 10 συνολικά χώρες, καθένα από τα οποία εξυπηρετεί
κάθε χρόνο 300- 600 περιστατικά.

Έχει βαθιά πίστη και αγάπη για την
Ελλάδα

Ο Δρ. Καλανγκός έχει βαθιά πίστη στον θεό γιατί όπως λέει: "Η πίστη είναι το
μήνυμα της ύπαρξής μας, η παρουσία του Θεού ανάμεσά μας, η πίστη είναι οδηγός
μου για να δώσω νόημα στη ζωή μου".
Τα παιδικά του χρόνια έχουν άρωμα κανέλλας αφού μεγάλωσε στην
Κωνσταντινούπολη και αυτή η μυρωδιά ήταν η αγαπημένη της μητέρας του.
"Ακόμα σήμερα και το γραφείο μου, τώρα, μυρίζει κανέλα. Με ηρεμεί"
λέει και διακρίνω στον ήχο της φωνής του νοσταλγία.
Και η Ελλάδα; "Είναι η πατρίδα μητέρα, εκεί βρίσκω τις ρίζες
μου, την οικογένειά μου, την ταυτότητά μου. Είμαι υπερήφανος που είμαι
Έλληνας!" λέει.
Ο Δρ. Καλανγκός διατηρεί δεσμούς με την Ελλάδα. Μιλά για τις δύο
ελληνίδες θείες του που του στάθηκαν στη ζωή:
"Τις θεωρώ μητέρες μου, γιατί έχασα τη δική μου πολύ νωρίς, ήμουν
δέκα ετών. Είναι αυτές που γεμίζουν την απουσία της. Για αυτό φροντίζω και τις
επισκέπτομαι όποτε μπορώ. Ξεκινώ τις διακοπές μου πάντα από την Ελλάδα"
λέει.
Η φιλανθρωπία στο αίμα του
Ο πατέρας του είχε την ειδικότητα της εσωτερικής παθολογίας. Μετά
τις σπουδές του στην Ιατρική Σχολή της Κωνσταντινούπολης και ένα σύντομο
διάστημα εργασίας του ως ιατρικός διευθυντής στο Ιταλικό Νοσοκομείο της
Κωνσταντινούπολης, αποφάσισε να φτιάξει τη δική του κλινική στον Άγιο Στέφανο
(σηµερινό Yesilkoy). "Ως παιδί, τον έβλεπα να φροντίζει τους φτωχούς:
τρεις φορές την εβδοµάδα έβλεπε ασθενείς χωρίς να τους παίρνει χρήματα, ενώ
έδινε χρήματα σε πολλούς από αυτούς για να αγοράσουν τα φάρμακά τους. Η προσφορά
του αναγνωρίστηκε μετά το θάνατο του από την τουρκική πολιτεία, που αποφάσισε
να δώσει το όνομά του σε έναν δρόμο του Αγίου Στεφάνου. Έτσι, ο πατέρας µου
ήταν ο πρώτος πολίτης ελληνικής καταγωγής, που η προσφορά του αναγνωρίστηκε από
το τουρκικό κράτος. Ήταν παθολόγος, αρχίατρος του παιδικού νοσοκομείου
Μπαλουκλί στην Κωνσταντινούπολη. Όταν χάσαμε τη μητέρα μας, πολύ νωρίς, τα
παράτησε και είπε ότι θα μεγαλώσει τα παιδιά του. Εγώ ήμουν 10 και η αδελφή μου
11 χρόνων. Ήταν μια δύσκολη επιλογή, γιατί ήταν νέος και μπορούσε να
ξαναφτιάξει τη ζωή του, όπως και να εξελιχθεί ως επιστήμονας, διέθετε τα
προσόντα" λέει μιλώντας με δέος για τον πατέρα του Κωνσταντίνο Καλανγκός.
Ο Δρ. Καλανγκός
αναπαλαίωσε πρόσφατα το πατρικό του σπίτι στον Άγιο Στέφανο. "Θέλω να
κρατήσω ζωντανή τη μνήμη του και να δείξω στα παιδιά µου ποιος ήταν ο παππούς
τους. Εκείνος ήταν αληθινός φιλάνθρωπος. Ο πατέρας μου διάβαζε με το κερί, για
να σπουδάσει. Επειδή ο παππούς μου είχε χάσει τα πάντα με τη Μικρασιατική
Καταστροφή, δεν είχε τη δυνατότητα να του αγοράσει ούτε τα βιβλία της Ιατρικής.
Κι όταν μιλούσαμε, μου έλεγε: "Σκοπός σου να μην είναι τα χρήματα, αλλά τα
έργα. Και να μη γυρνάς την πλάτη σου στις ανάγκες των άλλων". Σ' όλη του
τη ζωή, ο ίδιος δεν κέρδισε λεφτά." Αυτά διδάσκει ακόμα στα δύο παιδιά του
τον 23χρονο Κωνσταντίνο που σπουδάζει Νομικά στη Σορβόννη και τον Αλέξανδρο που
πηγαίνει ακόμη σχολείο.

ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΙΟΣ
Μαθητής του Αλέν Καρπεντιέ και του Μαγκντί Γιακούμπ, με τον οποίο
στη συνέχεια συνεργάστηκε στενά, ο Αυξέντιος Καλανγκός κατέχει σήμερα
διευθυντική θέση στην Καρδιοχειρουργική Κλινική του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου
της Γενεύης.
Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1960. Αποφοίτησε το 1984, σε
ηλικία 23 ετών, από την Αμερικανική Ιατρική Σχολή της Κωνσταντινούπολης, ειδικεύτηκε
στη χειρουργική στο Λονδίνο και στη συνέχεια αφιέρωσε πέντε επιπλέον χρόνια
σπουδών προκειμένου να αφοσιωθεί στην καρδιοχειρουργική παιδιών και νεογνών στο
Παρίσι και στις ΗΠΑ, για να γίνει τελικά τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο
της Γενεύης, στα 40 του.
Στην Κύπρο ο Δρ Καλανγκός βρέθηκε για τρίτη συνεχή φορά φέτος.
Έκανε τις πρώτες εγχειρήσεις στην Κύπρο σε παιδιά τον Φεβρουάριο του 2009.
Ακολούθησε δεύτερη επίσκεψη μερικούς μήνες αργότερα, κατά την οποία
διενεργήθηκαν άλλες τρεις καρδιοχειρουργικές επεμβάσεις σε παιδιά και μία σε
έναν ενήλικα ασθενή, με συγγενή καρδιοπάθεια. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι
η μία από τις τρεις παιδοκαρδιοχειρουργικές επεμβάσεις, διενεργήθηκε σε βρέφος
το οποίο γεννήθηκε πρόωρα (στην 22η εβδομάδα της κύησης) και αφορούσε το
κλείσιμο του βοττάλειου πόρου. Ήταν η πρώτη παιδοκαρδιοχειρουργική επέμβαση του
είδους της που πραγματοποιήθηκε στην Κύπρο.

Ο Χειρουργός ΜΑΡΙΝΟΣ ΜΑΚΡΗΣ στην τηλεοπτική μας ενότητα ALL4FAMILY για τ...

https://youtu.be/97QWUrpTptg?si=Ds3NaAxqRrKYQtFS  https://youtu.be/97QWUrpTptg?si=Ds3NaAxqRrKYQtFS